Ta strona używa plików Cookie. Korzystając z tej strony zgadzasz się na umieszczenie tych plików na twoim urządzeniu

Mediacje w sprawach o rozwód i separację

Mediacje w sprawach o rozwód i separację

Mediacja stanowi alternatywę do postępowania sądowego. Przy udziale bezstronnego mediatora, dąży się do ugodowego rozwiązania sporu pomiędzy zwaśnionymi stronami. Jest wiele spraw, które można skierować do mediacji, między innymi sprawy o rozwód i separację. Regulacje zawarte są  w przepisach w art. 436, art. 445(2), oraz w art. 183(1) – 183(15) k.p.c. (Ustawa z dnia 17 listopada 1964 roku – Kodeks postępowania cywilnego – Dz. U. 1964 Nr 43 poz. 296).

Mediator w swojej pracy kieruje się wieloma zasadami. Wśród nich jest dobrowolność i poufność.

Mediacje w sprawie o rozwód i separację mogą odbyć się na wniosek stron konfliktu oraz w oparciu o postanowienie sądu, za zgodą stron. Zgodnie z art. 436 § 1 k.p.c.  sprawa może być przekazana do mediacji, gdy istnieją przesłanki na utrzymanie małżeństwa, także w sytuacji, gdy postępowanie zostało wcześniej zawieszone. Art. 436 § 2 k.p.c. mówi także, że mediacje mogą być prowadzone w celu pojednania stron.

W tego typu sprawach mediacje najczęściej dotyczą ugodowego rozwiązania kwestii związanych z zaspokojeniem potrzeb rodziny, alimentów, zasad sprawowania władzy rodzicielskiej, kontaktów z dziećmi, a także spraw majątkowych podlegających rozstrzygnięciu w wyroku orzekającym rozwód lub separację. Zostało to określone w art. 445(2) k.p.c..

Ponadto mediacje przeprowadza się także po rozwodzie, czy separacji w kwestiach wskazanych w art. 445 § 2 k.p.c.. Dotyczą one:

  • określenia zasad opieki nad dziećmi,
  • określenia dokładnych zasad kontaktu dziecka/ dzieci z rodzicem, z którym nie mieszkają pod jednym dachem,
  • określenia zasad kontaktów pomiędzy dziećmi oraz innymi członkami rodziny,
  • uregulowania kwestii alimentacyjnych, a także innych spraw finansowych lub majątkowych.

Postępowanie mediacyjne nie jest jawne. Mediatora obowiązuje poufność. Zachowuje w tajemnicy fakty, o których dowiedział się od stron w trakcie trwania mediacji. Nie może być powołany na świadka w postępowaniu sądowym, chyba, że obie strony wyrażą na to zgodę. Propozycje składane przez małżonków podczas mediacji, nie mogą być wykorzystywane w postępowaniu sądowym.

Strony mają prawo wyboru mediatora do przeprowadzenia ich sprawy. Jeżeli jednak nie podjęły decyzji, sąd sam przekazuje sprawę do mediatora, który posiada wykształcenie z zakresu psychologii, pedagogiki, socjologii lub prawa, a także posiada umiejętności praktyczne w zakresie prowadzenia mediacji w sprawach rodzinnych. Informacje te znaleźć można w art. 436 § 4 k.p.c..

Bardzo ważną zasadą jaką kieruje się mediator podczas każdej spraw jest bezstronność. Dzięki temu nie opowiada się po żadnej ze stron konfliktu, jednakowo traktuje uczestników mediacji. Zasada ta opisana została w art. 183(3) k.p.c.

Z reguły postępowanie mediacyjne trwa do trzech miesięcy, jednak zdarzają się sytuacje gdy ten czas zostaje wydłużony. Następuje to na wniosek stron.

Mediator ma obowiązek sporządzić protokół z przebiegu mediacji. Jeżeli strony zawarły ugodę przed mediatorem, ugodę zamieszcza się w protokole albo załącza się do niego. Przez podpisanie ugody strony wyrażają zgodę na wystąpienie do sądu z wnioskiem o jej zatwierdzenie, o czym mediator zawsze informuje.  Strony zawsze też otrzymują odpis tego protokołu, co reguluje art. 183(12) k.p.c.

Sąd, po otrzymaniu podpisanej ugody i protokołu z mediacji, niezwłocznie przeprowadza postępowanie, co do jej zatwierdzenia. Zgodnie z artykułem 183(15) k.p.c. ugoda zawarta przed mediatorem, po jej zatwierdzeniu przez sąd, ma moc prawną ugody zawartej przed sądem.